Cecelia Ahern - "Love, Rosie"

 
Przypomnij sobie sylwetkę swojego najlepszego przyjaciela. Jego błysk w oku, biały uśmiech i zmierzwione włosy. Zadarty nos, wzrost siedzącego psa, krzaczaste brwi i pełne usta. Ty też mimowolnie śmiejesz się do komputera?

Rosie śmieje się do komputera od osiemnastych urodzin, w ten jedyny sposób kontaktując się z Alexem. Jej najlepszy przyjaciel mieszka po drugiej stronie oceanu.

Rosie i Alex to najlepsi przyjaciele od przedszkola. Mimo wzlotów i upadków, czyli:

Alex
Dlaczego nie zaprosiłeś mnie na urodziny w tym roku? Wiem, że idą wszystkie chłopaki z klasy. [...]
Rosie
 Rosie
Pszyjęcie nie było zbyt fajne. Niczego nie straciłaś. Chłopaki są głupie. Brian wrzucił swoją pizzę do śpiwora Jamesa i kiedy James się obudził, miał we włosach pomidory i ser i wszystko i moja mama próbowała to zeprać ale nie schodziło a potem mama Jamesa nagadała mamie Briana i moja mama zrobiła się strasznie czerwona, a mój tata powiedział coś czego nie usłyszałem i mama Jamesa zaczęła płakać i wszyscy poszli do domu. [...]
Alex

są przyjaciółmi na śmierć i życie. Trzymają się razem; tylko ich dwójka, nikt inny. Największą próbą ich przyjaźni staje się wyjazd Alexa do Ameryki, kiedy to muszą się rozstać. Rosie zostaje w Dublinie, a Alex przeprowadza się do Bostonu. To ma być tylko rok rozłąki. Według planu po ukończeniu szkoły Rosie ma zamieszkać w Bostonie, by studiować hotelarstwo, a Alex ma rozpocząć tam medycynę. Niestety pewna mała osóbka swoim niespodziewanym przyjściem burzy ich plany... Córeczka Rosie.

Zawsze źle piszesz wiem. Pisze się WIEM a nie WJEM.
Rosie.

Pszepraszam, panno idealna. Wjem jak pisać wjem.
Alex.

Wielu z was może się wydawać, że przyjaźń damsko-męska jest niemożliwa. Większość twierdzi, że w końcu jedna z osób się zakocha i będzie tkwić w tzw. friendzone. Wytłumaczenie osobom, które nie mają przyjaciela płci przeciwnej nie jest tak proste, jak fabuła serialu "Na wspólnej". Część osób twierdzi, że miłość to kolejny etap przyjaźni. To uczucie, które się rozwija. Przyjaciel pomaga  nam decydować, wspiera nasze wybory, wysłuchuje wyżaleń i daje pozytywnego kopa motywującego. Rosie i Alex to najlepsi przyjaciele. Ich przyjaźń jest niezniszczalna. Nie wiem, czy to, co się pomiędzy nimi narodziło to przyjaźń i przyzwyczajenie, czy miłość. Odpowiedź na to pytanie odkryłam na kolejnych kartach książki. Przyjaźń damsko-męska istnieje... Przynajmniej do pierwszego pocałunku!*

Tytuł: Love, Rosie
Autor: Cecelia Ahern
Tytuł oryginału: When Rainbows End
Tłumaczenie: Joanna Grabarek
Wydawnictwo: Akurat
  Powieść jednotomowa
Liczba stron: 512
Moja ocena: 6/7

Książka napisana jest w dość nietypowy sposób. Nie zawiera narratora, akapitów i rozdziałów. Zbudowana jest z listów, wiadomości na chacie, pocztówek i e-maili. Spodobało mi się to. Nietypowe rzeczy zazwyczaj zyskują moje uznanie.

Tutaj również - błagam, nie bijcie! - zaczęłam od filmu. Gdy go obejrzałam, nie sądziłam, że kiedykolwiek sięgnę po książkę, ale jak zobaczyłam ją na półce mojej kuzynki... Nie żałuję. Książka różni się od filmu większością wydarzeń i - co ważne - zakończeniem! Niestety znowu mam zastrzeżenia, co do finału. Kompletnie mi się nie podobał. Chyba muszę się zgłosić w urzędzie pracy jako szukająca pracy na stanowisku konsultantka do spraw zakończeń książkowych. Ciekawe, ile by mi płacili?

Zdecydowanie moją ulubioną postacią w tej historii jest Ruby. Szalona i bezpośrednia przyjaciółka Rosie, starsza od niej o dziesięć lat. Gdy tylko główna bohaterka czuje się brzydka jak Voldemort, Ruby pociesza ją i zabiera na szaloną imprezę do pubu za rogiem. Ruby to przyjaciółka, jakiej potrzeba każdemu. Do tej chwili zastanawiam się, czy to nie ona jest (jedynym) przykładem prawdziwej przyjaźni w tej książce... Czuję, że znalazłabym z nią wspólny język i wywijała na parkiecie tańcząc salsę!

Powieść od około połowy czytało się trudniej z każdym słowem, wersem, zdaniem, a wreszcie stroną. Dlaczego? Mimo że była wciągająca, to po pewnym czasie zaczęły mnie irytować "przypadkowe" przeciwności losu, które odpychały od siebie bohaterów. Z realnej historii dwojga ludzi, miałam wrażenie, że zaczynam czytać przesadną (czy istnieje lek hiperbola? Jeśli tak, to Cecelia przedawkowała) bajeczkę. Jak zwykle, muszę znaleźć coś, co mi nie pasuje, chociaż książka jest fantastyczna. Trudno mi dogodzić.

Oczy mi się pociły. Roniłam łzy. Wzruszyłam się. Płakałam. Ryczałam jak bóbr. Znalazłam tyle określeń tego, co się ze mną działo, by każdy zrozumiał, jakie uczucia mną wierzgały przy tej lekturze. Ta książka wywołała we mnie wiele - czasem sprzecznych - emocji. Od płaczu, aż po śmiech. Od wściekłości - najczęściej na Alexa, solidarność jajników z Rosie! - aż po błogi spokój i delikatny uśmiech. Jeśli ktoś ma problem z wykrzesaniem z siebie jakichkolwiek uczuć, nie trzeba biegać po lekarzach i stać w kilometrowych kolejkach w poczekalniach - wystarczy sięgnąć po "Love, Rosie".

Można uciekać i uciekać w nieskończoność, ale prawda jest taka, że wszędzie tam, gdzie się zatrzymasz, dopadnie Cię Twoje życie.

Książka porusza wiele codziennych problemów. Trudność ze zdobyciem pracy, niepowodzenie w miłości, problem z wychowaniem dziecka, czy brak czasu na siebie i swoje pasje. Żebyśmy nie zostali przygnieceni ich ilością, autorka wtrąca trochę humoru i wspaniałą postać, o której już wspominałam - Ruby. Wtedy nawet jeśli przypomni się o niespłaconym kredycie hipotecznym, braku pieniędzy na resztę miesiąca, wczorajszej kłótni z przyjaciółką, to oczy same się śmieją. Do książki. Magia? 

Mimo że nie trawię pleonazmatycznie zwykłych obyczajówek, to autorka zmieniła moje zdanie.
Łyżeczką humoru, szczyptą codzienności, opakowaniem przyjaźni, chochelką problemów i szklanką miłości stworzyła powieść nadzwyczajną w zwyczajnym świecie. Brawa na stojąco.

Zuzia

PS: Dziękuję, że czytacie moje recenzje. Nawet nie wiecie, ile to dla mnie znaczy! 

KLIK - FANPAGE NA FACEBOOKU! Zapraszam do lajkowania i udzielania się ;)
Zachęcam też do zaobserwowania bloga i głosowania w ankiecie. To Wy wybieracie, jaka recenzja pojawi się następnie!

Trzeciego sierpnia wyjeżdżam i recenzje będą pojawiać się rzadziej. Postaram się złapać wifi i pisać na bieżąco. Wszystkiego dowiecie się na fejsie <KLIK> - z pierwszej ręki, prosto z Rzymu!

Ciao!

*autorką zdania jest nadzieja1925