Lauren Oliver - "7 razy dziś"

<włączcie i wsłuchajcie się w tekst. To właśnie to przekazuje ta książka>

Czy zastanawialiście się kiedyś nad waszym ostatnim dniem życia? Gdybyście wiedzieli kiedy nastąpi, zapewne zaplanowalibyście go z ogromną dokładnością. Czy aby na pewno? 

Czasami boję się zasnąć z powodu tego, co za sobą zostawiam.

Tytuł: 7 razy dziś
Autor: Lauren Oliver
Tytuł oryginału: Before I fall
Tłumaczenie: Mateusz Borowski
Wydawnictwo: Moondrive
Powieść jednotomowa
Liczba stron: 384
Moja ocena: 6/7

Sam Kingston to miłośniczka Dnia Kupidyna. Wraz ze swoimi trzema najlepszymi przyjaciółkami tego dnia udowadnia, że to one brylują na szczycie niepisanej listy "popularsów" w szkole. W końcu ma wspaniałe życie. Nieustanne imprezy, najprzystojniejszy chłopak, najśliczniejsze przyjaciółki i najpiękniejsza buźka. Nie boi się robić z życia lemoniady, gdy ta daje jej cytrynę. Ten dzień jest dla niej jak każdy inny. Poranna kawa z przyjaciółkami i wieczorna impreza. Pamięta z niej tylko dziwnie zbliżające się światła samochodu z naprzeciwka i krzyki przyjaciółek. Czyżby potworny kac? Nie wydaje mi się, żeby po ogromnej imprezie budziło się w swoim łóżku i powtarzało ten dzień od początku. Tak, Sam Kingston powtarza dzień 12 lutego - ostatni dzień jej życia - kolejny raz. Czy może zmienić bieg wydarzeń?

Zacznę od tego, że uwielbiam książki z motywem bycia pomiędzy - pomiędzy życiem a śmiercią. W takim razie opinie na temat tej książki powinny być tylko pozytywne. Nie do końca.

Chciałabym zwrócić uwagę na spoiler w tytule. Co za głupota: zdradzić, ile razy Sam przeżyje piątek 12 lutego. Pod koniec każdego dnia zadaje się sobie pytanie: czy to już? czy to koniec podróży Sam po ziemi? A, nie. W końcu to dopiero trzeci raz, jeszcze cztery. Bynajmniej nie wiem, kiedy skończy się książka. 

Nie podobało mi się zakończenie, którego nie zdradzę, ze względów "promocyjnych". Gdyby nie koniec, książce dałabym maksimum punktów w mojej ocenie. Niestety, ale zostałam rozczarowana.

Cieszę się, że wydawnictwo zdecydowało się ukazać książkę raz jeszcze, z nową okładką, która zdecydowanie do mnie przemówiła. Wielki plus!

Może dla ciebie jest jakieś jutro. Może dla ciebie istnieje tysiąc kolejnych dni, albo trzy tysiące, albo dziesięć - tyle czasu, że możesz się w nim zanurzyć, taplać do woli, że możesz pozwolić, by przesypywał ci się przez palce jak monety. Tyle czasu, że możesz go zmarnować"

Może się wydawać, że bohaterka przeżywa pośmiertne déjà vu. Część czytelników na początku twierdzi, że Sam przeżywa śmierć kliniczną. Los, jaki ją spotyka, czyli ciągłe powtarzanie dnia swojej śmierci, ja traktuję jako czyściec. Musi zrozumieć swoją śmierć i próbować naprawić swoje złe postępowanie.

Niektórzy twierdzą, że książka jest zbyt słodka. Nastolatkowa, przesycona głupotą i brakiem myślenia. Chciałabym pokazać moje stanowisko w tej sprawie. Uważam, że książka zawiera wiele filozoficznych i życiowych przemyśleń i może ją czytać nie tylko młodzież. Klimat, jaki utworzyła autorka i w jaki sposób przybliżyła nam główną postać jest specyficzny, ale podoba mi się. 

Poruszę tutaj jeszcze jeden temat, o którym jest mowa w książce. Puści, zachłyśnięci młodością amerykańscy nastolatkowie. To chyba odwieczny problem, który przedstawiany jest i w filmowej stronie kultury i książkowej. Dlaczego tak jest? I czy tylko na lewej półkuli Ziemi? Wydaje mi się, że nie i że warto by mówić więcej, głośniej, aż ludzie zwrócą na to uwagę i dostrzegą, że trzeba coś z tym zrobić. Wiem, że żyje się raz, yolo, carpe diem i te sprawy, a młodość jest najpiękniejszym etapem życia, ale trzeba przeżyć go odpowiednio i tak, żeby móc wspominać. Właśnie, móc. Sam już nie będzie mogła wspominać. 

Dobry przyjaciel nie zdradzi twojego sekretu. Najlepszy przyjaciel nie dopilnuje, żebyś nie zdradził swojego sekretu.

Powieść jest napisana nietrudnym, ale ujmującym językiem. Styl autorki przypadł mi do gustu, więc książkę pochłonęłam dość szybko, bo w dwa dni. Wciągnęła mnie i wbrew pozorom, nie miałam wrażenia czytania ciągle o tym samym, chociaż siedem razy, tak naprawdę, tak było. Za to wielki plus dla Lauren. 

Książka "7 razy dziś" dość mocno mną wstrząsnęła. Zaczęłam się zastanawiać, na ile rzeczy podczas dnia nie zwracam uwagi, a które mogą odmienić moje poglądy, dalszy bieg wydarzeń, które mogą stać się kluczem, rozwiązaniem zagadki. Myślałam, co by było, gdyby mnie spotkał taki - być może absurdalny - los. Może to śmiesznie zabrzmi, ale częściej mówię bliskim, że ich kocham. Gdzieś w głębi mojego mózgu zapisała się informacja memento mori. Z drugiej strony chcę wycisnąć z życia wszystko, co najlepsze. Ta książka skłania do przemyśleń.

Polecam ją tak naprawdę każdemu. Fanom fantastyki, science-fiction, obyczajówek, a nawet romansów. Książka powinna się wam spodobać. Jak ją przeczytacie, dajcie znać, czy podobała się wam tak, jak mi.

Zuzia

PS: Tradycyjnie, głosujcie w ankiecie po lewej stronie, jaką recenzję chcecie przeczytać następnie.

Dziękuję Wam za ciepłe słowa pod ostatnim postem!

KLIK - FANPAGE NA FACEBOOKU! Zapraszam do lajkowania i udzielania się ;)

Głosujcie w ankiecie i wybierzcie, jaką recenzję chcecie przeczytać jako następną ;)

Będzie mi miło, jeśli zaobserwujecie bloga!