Gayle Forman - "Zostań, jeśli kochasz"

Czy myśleliście kiedyś, jak będzie wyglądać wasza śmierć? Czy będzie długa i bolesna, czy krótka i spokojna? Zastanawialiście się, jak wtedy będzie wyglądać wasze życie? Poukładane? W kompletnej rozsypce? Dumaliście kiedyś, co zostawicie po sobie? 

Mia też nie myślała, zastanawiała się, czy dumała. Śmierć okropnie z niej zażartowała, biorąc ją z zaskoczenia.

Co to za dziwny dźwięk? To tylko moje życie
Przemyka obok ze świstem[...]

Tytuł: Zostań, jeśli kochasz
Autor: Gayle Forman
Tytuł oryginału: If I stay
Tłumaczenie: Hanna Pasierska
Wydawnictwo: Nasza Księgarnia
Cykl: Jeśli zostanę
Tom: 1/2
Liczba stron: 248
Moja ocena: 5/7

Mia to nieśmiała dziewczyna, mająca u boku ukochanego chłopaka, wspaniałą przyjaciółkę i cudowną rodzinę. Inna niż wszyscy utalentowana wiolonczelistka czuje, że nie pasuje do rodziny, bo nie słucha rocka, a jej największym marzeniem nie jest poznanie wielkich sław sceny rockowej. Wydaje jej się, że jest nudna jak "Moda na sukces".

-Płakałeś?

-R o n i ł e m łzy. Nie płakałem.

W tle słychać melodię autorstwa Beethovena, a Mię budzi przeszywający chłód. Podnosi wzrok i nie widzi nic szczególnego. Kiedy przeciera oczy, zmienia zdanie. Widzi śmierć. Okrutna, obrzydliwa i brzydka niczym Freddie Krueger. Nie widzi jej przed sobą, ale w swojej rodzinie. Co się dzieje?! Próbuje ustalić fakty i dowiedzieć się, co się stało i wtedy dostrzega swoje ciało. Ona też nie żyje?

W tej chwili bohaterka książki musi podjąć najważniejszą decyzję w swoim życiu. Walczyć o siebie, swoją przyszłość bez rodziny, czy nigdy więcej nie otworzyć oczu i oddać się w nieustanne objęcia Morfeusza?

Uświadamiam sobie właśnie, że umieranie jest proste. To życie jest trudne.

Książka "Zostań, jeśli kochasz" wywołuje u mnie sprzeczne emocje. Przewidywalna, a jednak nieprzewidywalna. Prosta, a jednak niezrozumiała. Wymyślona, a jednak taka prawdziwa. 

O tej powieści dowiedziałam się po obejrzeniu filmu, więc książkę czytałam w pełnej świadomości kolejnych wydarzeń. Czuję, że gdybym nie obejrzała filmu, nie miałabym tak rzeczywistego i klarownego wyobrażenia sobie książkowych wydarzeń. Niestety, ale przyznam, że film bije książkę na głowę.

Film nie odebrał mi jednak frajdy z książki. Nie wciągnęła mnie, tak jak druga część, ale o wiele bardziej zadowoliła. Zżyłam się z bohaterami bardzo szybko, chociaż do jej przeczytania zabierałam się jak polityk do zrealizowania obietnic przedwyborczych. 

W tej recenzji chciałabym krytycznym wzrokiem spojrzeć na niektóre opisy autorki. Do większości przyłożyła się i trafiały w samo serducho, ale często - zwykle w opisach bezradności Adama, chłopaka Mii - były bezsensowne i nieprzemyślane. Przytoczę tutaj postać piosenkarki, która miała odwrócić uwagę pielęgniarek oddziałowych od wejścia do sal. Opis jak i zainscenizowana sytuacja były żenujące, ale skuteczne. Cóż, 1:0 dla Forman. 

Chciałabym powiedzieć tyle rzeczy o tej książce.  O przekomicznych wypowiedziach Teddy'ego. O wyciskających łzy rodzinnych momentach, które już nigdy nie powrócą. O wzruszających i romantycznych randkach Adama i Mii. O niełatwych wyborach. O fantastycznej podróży w czasie wraz ze wspomnieniami Mii. Czułam, że choć poznaję Mię w stanie jej "zawieszenia", to poznaję ją od jej najmłodszych lat. Wspominam z nią pierwszy koncert wiolonczelowy, kłótnie z przyjaciółką, zmywanie z mamą na ukojenie wewnętrznych ran, czy przekomarzania z tatą. Podróżuję z nią przez wszystkie zakamarki pamięci długotrwałej, by zapoznać się z jej osobą jak najlepiej. Po tym czuję, jakbyśmy się znały od lat, chociaż znamy się zaledwie dwieście parę stron. Tak, przyznaję, to właśnie to w tej książce zrobiło na mnie największe wrażenie.

Książka, którą polecam temu, komu znudziły się obyczajówki i kto lubi dreszczyk emocji oraz niezdecydowania. Przyznam, że ja do ostatniego zdania nie wiedziałam, co wybierze Mia. Sama nie wiem, czy podzieliłabym jej wybór.

Zuzia

PS: Dziękuję za tak ciepłe przyjęcie! Za radą Sophie di Angelo i Aredhel starałam się pisać mniej o fabule (wieczny spoilerowicz!). Powiedzcie, jak wyszło?

Zastanawiałam się, czy nie zainstalować Disqusa, jako wtyczki do komentowania. Okazuje się, że nie można importować komentarzy z Bloggera, więc jeśli chcecie być informowani o odpowiedziach na wasz komentarz, to zaznaczcie "powiadamiaj mnie" przed dodaniem komentarza i wpadajcie często na bloga, by podyskutować ;) 

KLIK - FANPAGE NA FACEBOOKU! Zapraszam do lajkowania i udzielania się ;)

Głosujcie w ankiecie i wybierzcie, jaką recenzję chcecie przeczytać jako następną ;)

Będzie mi miło, jeśli zaobserwujecie bloga!